“مراية الحب اعمى”.. كاملة الأجزاء.. بقلم هند الحجار
_ انتى واحدة على فكرة قليلة الزوق، ولا انتى عاوزة تقعدى قدام علشان الدكتور ياخد باله منك، ولا انتى لابسة النقاب ده عياقة ما تشيلى احسن طالما انتى كدا
_ اولا انا مش قليلة الذوق وكلمتك بكل احترام ثانيًا بقاا انتى مفكرانى زيك ما اصل اللى فيه داء بيفكر كل الناس زيه، أما بالنسبة لنقابى فده شئ ميخصكيش لان دى كلها نوايا وربنا واحده هو اللى عالم بيها ومش هتيجى واحدة زيك تقولى اقلعه ولا مش اقلعه
_ اممم ولا انتى عاشان وحشة فمدارية بيه نفسك
بصيت قدامى ومردتش عليهاا، اتغاظت اكتر
_انتى ي بنتى انتى مش بكلمك
بصتلى بغيظ
_ لا انا مش هتحرك من هنااا الا اما اورى الكل انتى مدارية اى ورا النقاب ده
مدت ايدها وقطعتلى النقاب فجأة صوت
وهنا قامت وحطت الطرحة فوق وشى
وفجأة مصطفى دخل
_ انتى مرفودة من الجامعة كلهااا اطلعى اطلعى برة
_ده هى اللى
_ قولتلك برة انا شوفت كل حاجة اللى لمستيها دى مراتى وانا اللى يجى جمب مراتى يا ويله من وشى وانتى عاشان بنت هكتفى برفدك قدامى على مكتب العميد
البنت خرجت من السيكشن،والكل كان مصدوم من اللى سمعه
_ بس انا
_ انا قولت روحى على البيت ي هند
بصيت لهنا وكنت بعيط، هنا طبطبت عليا خدت ولبست النقاب ومشيت وأنا بعيط وبغلى من جوايا، روحت البيت، وغيرت ونمت محستش بنفسى، بعد فترة حسيت أن الباب بيتفتح، غمضت عيونى وعملت نفسى نايمة، وغطيت نفسى لان كنت لابسة لبس قصير شوية وكنت بشعرى
حسيت انو بيدخل الاوضة وعمال يرزع فى كل حاجة
فتحت نص عيونى، لقيته بيقلع غمضتها تانى..
كان شكله متعصب جامد وبيتنفس بسرعة
_ انا عارف انك صاحية قوميلى كدااا وممكن اعرف ازاى قبلتى أنها تقطعلك نقابك
_ بتفكرى تقلعى اى،ولبستيه لى من الاول
_ انا اللى حصلى النهاردة خلانى اعيد تفكير
_مش هتقلعيه ي هندد
قومت بعصبية واتكلمت
_ وانت مالك انت اصلا انت انت هتطلقنى قريب
كان عمال يبصلى من فوقى لتحتى، بلع ريقه واتكلم
_ومين قالك انى هطلقك ده بعينك انتى مراتى وهتفضلى مراتى علطول
_ واى اللى اتغير يعنى مش من يومان كنت معقدة
_ لا مش معقدة انتى عسل
كنت هضحك ولكن رجعت لوشى
_ ومين قالك انى كنت هقلعه انا كنت عاوزة اشوف ردة فعلك بس
لقيته ساكت ومش بيرد وبيبص في مكان تانى
_ انت بتبص على اى خليك معايا
لقيته بيبص على لبسى وجسمى، انتبهت لنفسى ورجعت غطيت نفسى تانى
